ΔΕΡΜΑΤΟΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ - ΜΥΡΜΗΚΙΕΣ

ΔΕΡΜΑΤΟΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ

Ορισμός - αιτιολογία

Οι δερματομυκητιάσεις είναι λοιμώξεις του δέρματος από ξεχωριστή ομάδα μυκήτων οι οποίοι ονομάζονται δερματόφυτα. Οι μύκητες αυτοί έχουν την ικανότητα να προσβάλλουν την κερατίνη της επιδερμίδας, των νυχιών και των τριχών.

Επιδημιολογία

Μέχρι σήμερα έχουν αναγνωριστεί & 40 είδη δερματόφυτων και περίπου 10 από αυτά είναι συχνά στον άνθρωπο. Συνήθως μεταδίδονται από ανθρώπινη πηγή, λιγότερο συχνά από ζώο και πολυ σπάνια από το έδαφος. Μερικά είδη συναντιούνται παγκοσμίως ενώ κάποια περιορίζονται σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές.

Οι δερματομυκητιάσεις των ποδιών παρατηρούνται συνήθως μεταδίδονται σε νεαρής ηλικίας άτομα και είναι συχνότερες στους άνδρες. Παράγοντες που ευνοούν την λοίμωξη είναι η ζέστη &η υγρασία, τα κλειστά υποδήματα και η υπερβολική εφίδρωση. Η μετάδοση γίνεται συνήθως όταν κάποιος περπατά χωρίς υποδήματα σε επιφάνεια μολυσμένη από λέπια που έχουν αποπέσει από την επιδερμίδα ασθενούς. Έχει βρεθεί ότι τα σπόρια των δερματόφυτων μπορούν να επιβιώσουν σε ανθρώπινα λέπια μέχρι και για & 12 μήνες.

Κλινική εικόνα - συμπτωματολογία

Η πιο συχνή μορφή δερματομυκητίασης των ποδιών είναι αυτή που εντοπίζεται στις μεσοδακτύλιες πτυχές, συνήθως μεταξύ του 4ου και 5ου δακτύλου (athlete's foot). Η περιοχή εμφανίζεται λευκή λόγω διαβροχής με επιφανειακές ερυθρές διαβρώσεις. Σε παραμελημένες περιπτώσεις μπορεί να εξαπλωθεί στο γύρω δέρμα & ιδιαίτερα στην πλάγια και καμπτική επιφάνεια των δακτύλων.

Λιγότερο συχνά η δερματομυκητίαση μπορεί να εμφανιστεί ως εκτεταμένη ερυθρότητα, απολέπιση & σκλήρυνση του πέλματος και των πλάγιων του ποδιού (moccasin type).

Σχετικά  σπάνιος είναι ο φλεγμονώδης τύπος δερματομυκητίασης των ποδιών ο οποίος παρουσιάζεται με φυσαλίδες και διαβρώσεις.

Τέλος, ο ελκωτικός τύπος παρατηρείται όταν γίνεται επέκταση της μυκητίασις από τις μεσοδακύλιες πτυχές με ταυτόχρονη επιμόλυνση από βακτήρια.

Τέλος, ο ελκωτικός τύπος παρατηρείται όταν γίνεται επέκταση της μυκητίασις από τις μεοσδακτύλιες πτυχές με ταυτόχρονη επιμόλυνση από βακτήρια.

Η δερματομυκητίαση στις μεσοδακτύλιες πτυχές συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα και γι' αυτό συχνά παραβλέπεται από τους ασθενείς. Γενικά, όμως η δερματομυκητίαση των ποδιών μπορεί να προκαλέσει κνησμό ενώ σε περίπτωση επιμόλυνσης από βακτήρια εμφανίζεται πόνος.

Πρόγνωση

Η δερματομυκητίαση επιμένει για μήνες ως χρόνια αν δεν εφαρμοστεί κατάλληλη θεραπεία. Παρουσιάζει έξαρση στις ζεστές εποχές του χρόνου και σε έντονη εφίδρωση των ποδιών (π.χ. πλαστικά υποδήματα).

Σε ασθενείς με κυκλοφορική ανεπάρκεια των κάτω άκρων οι διαβρώσεις της μυκητίασις μπορεί να αποτελέσουν πύλη εισόδου για λεμφαγγειίτιδα ή/ και ερυσίπελας.

Θεραπεία

Για την εφαρμογή κατάλληλης και αποτελεσματικής θεραπείας είναι απαραίτητη η επιβεβαίωση της διάγνωσης με άμεση μικροσκόπηση και καλλιέργεια από τις βλάβες. Η διαδικασία είναι απλή: αποξενώνουμε λέπια από την προσβεβλημένη περιοχή και τα παρατηρούμε αμέσως κάτω από το μικροσκόπιο για να αναγνωρίσουμε τις χαρακτηριστικές δομές των μυκήτων.Για την καλλιέργεια η οποία είναι η πιο αξιόπιστη εξέταση τοποθετούμε λέπια σε ειδικά υλικά που ευνοούν την ανάπτυξη του μύκητα σε αποικίες.

Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας επαναλαμβάνουμε τις εξετάσεις για να πιστοποιήσουμε την εκρίζωση του μύκητα.

Η θεραπεία ξεκινά με τοπικά αντισηπτικά και αντιμυκητιασικά σε μορφή για 2-4 εβδομάδες. Συγχρόνως συστήνουμε στον ασθενή μακροχρόνια τη χρήση προστατευτικών υποδημάτων κατά το μπάνιο ιδιαίτερα σε κοινόχρηστους χώρους (γυμναστήρια, κολυμβητήρια κ.α. ), την καθημερινή αλλαγή καλτσών, τη χρήση αντιμυκητιασικής πούδρας στα πόδια & τα υποδήματα και γενικά την αποφυγή παραγόντων που ευνοούν την εφίδρωση των ποδιών (κλειστά/πλαστικά παπούτσια)

Σε ασθενείς με εκτεταμένη μυκητίαση, σε αποτυχία της τοπικής θεραπείας και σε συνύπαρξη μυκητίασις των νυχιών εφαρμόζουμε από του στόματος αντιμυκητιασική αγωγή για 1-2 εβδομάδες.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΜΥΡΜΗΚΙΕΣ

Ορισμός - αιτιολογία

Οι μυρμηκιές είναι καλοήθης ψευδό-όγκοι του δέρματος οι οποίοι προκαλούνται από λοίμωξη της επιδερμίδας με ιούς της ομάδας HPV.

Επιδημιολογία

Οι ιοί HPV είναι πολύ διαδεδομένοι στο γενικό πληθυσμό. Συνήθως μεταδίδονται με άμεση επαφή δέρματος με δέρμα και μικρο τραύματα στην επιφάνεια διευκολύνουν την είσοδο των ιών στην επιδερμίδα. Επίσης, επίμονες μυρμηκιές εμφανίζονται συχνότερα σε περιπτώσεις ανοσοκαταστολής.

Διακρίνουμε τρείς διαφορετικούς τύπους μυρμηκιών: τις κοινές, τις ομαλές και τις μυρμηκιές των πελμάτων. Οι κοινές μυρμηκιές αντιπροσωπεύουν το 70% των μυρμηκιών και παρατηρούνται συχνότερα στα παιδιά σχολικής ηλικίας. Οι ομαλές μυρμηκιές είναι λιγότερο συχνές (4% των μυρμηκιών) και εμφανίζονται επίσης σε παιδιά αλλά & σε ενήλικες. Τέλος οι μυρμηκιές των πελμάτων συναντώνται συνηθέστερα σε νέους ενήλικες και απαρτίζουν το 30% όλων των μυρμηκιών.

Στην περιοχή των ποδιών μπορεί να συναντήσουμε τις πελματιίες και τις κοινές μυρμηκιές ενώ οι ομαλές σπανίως εμφανίζονται στα άκρα.

Κλινική εικόνα - συμπτωματολογία

Οι μυρμηκιές εμφανίζονται ως επάρματα του δέρματος με σκληρή και αρκετές φορές ανώμαλη επιφάνεια. Μπορεί να είναι μεμονωμένες ή ιδιαίτερα στο πέλμα να συρρέουν σχηματίζοντας πλάκες.

Ειδικότερα στο πέλμα μπορεί να προσομοιάζουν με τύλους (κάλους). Σε προσεκτική εξέταση, όμως, βλέπουμε ότι διαταράσσουν τα δερματογλυφικά της περιοχής και αν αφαιρέσουμε μέρος της σκληρής επιφάνειας παρατηρούμε πολλαπλά μαύρα στίγματα. Αυτά είναι χαρακτηριστικά για τις μυρμηκιές και αντιπροσωπεύουν θρομβομένα μικρο αγγεία του δέρματος.

Οι μυρμηκιές επιμένουν για αρκετό χρόνο αν δεν εφαρμοστεί θεραπεία και συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα. Εξαιρούνται οι πελματιαίες οι οποίες μπορεί να γίνουν πολύ επώδυνες προκαλώντας έως και προβλήματα στη βάδιση.

 Πρόγνωση

 Σύμφωνα με μελέτες περίπου το 60-70% των μυρμηκιών εξαφανίζονται χωρίς θεραπεία μέσα σε διάστημα δύο ετών. Αυτό ισχύει περισσότερο για τις κοινές & ομαλές και πολύ λιγότερο στις πελματιαίες. Οι μυρμηκιές είναι πολύ επίμονες ακόμα και με την εφαρμογή κατάλληλης θεραπείας.

Οι μυρμηκιές ιώνται χωρίς να αφήνουν ουλές. Οι διάφορες θεραπείες μπορεί να οδηγήσουν στο σχηματισμό ουλής αλλά ιδιαίτερα για τις μυρμηκιές του πέλματος η θεραπεία πρέπει να είναι επιθετική.

Θεραπεία 

Για την αντιμετώπιση των μυρμηκιών έχουν δοκιμαστεί διάφορες θεραπείες όχι πάντα με καλά αποτελέσματα.

Για τις κοινές και πελματιαίες μυρμηκιές αναφέρονται οι εξής τοπικές θεραπείες: Το μονό -δι ή τρί- χλωροοξεικό οξύ, η κανθαραδίνη, η μπλεομυκίνη ενδοφλεβικά, η γλουταραλδεϋδη, η φορμαλίνη, τα ρετινοειδή και τα διαλύματα σαλικυλικού οξέος. Τα αποτελέσματα ποικίλουν. Η θεραπεία με διαλύματα σαλικυλικού οξέος καθημερινά σε συνδυασμό με προσεκτική περιποίηση της περιοχής μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα αλλά απαιτείται μακροχρόνια συμμόρφωση του ασθενούς.

Η χειρουργική αφαίρεση των μυρμηκιών αποφεύγεται λόγω συχνών υποτροπιών.

Η κρυοθεραπεία είναι εύκολη και αποτελεσματική μέθοδος αλλά επώδυνη. Περιλαμβάνει την ψύξη της μυρμηκιάς και ενός ορίου 1-2 χιλ. υγιούς δέρματος με υγρό άζωτο για περίπου 30 sec. Η θεραπεία συνήθως επαναλαμβάνεται μετά 4 εβδομάδες μέχρι να εξαφανιστούν όλες οι μυρμηκιές.

Η διαθερμοπηξία είναι πιό αποτελεσματική από την κρυοθεραπεία αλλά υπάρχει ο κίνδυνος σχηματισμού ουλής. Είναι πάντως εύκολη και καλά ανεκτή μέθοδος.

Η θεραπεία laser είναι δαπανηρή και η αποτελεσματικότητα της είναι παρόμοια με αυτή της διαθερμοπηξίας. Συνήθως την εφαρμόζουμε για μυρμηκιές που υποτροπιάζουν μετά τη θεραπεία με τις παραπάνω μεθόδους.

Εγώ από την μεριά μου συστήνω τον καυτηριασμό όσο για τις κοινές, τόσο και για τις πελματιαίες μυρμηκιές καυτηριασμό με ψυχρό άζωτο σε δερματολόγο. (Πολλοί από τους πελάτες μου είδαν αποτέλεσμα).

Coco

πηγή: ΕΛ.Κ.Ε.Π.-Π (Εμ.Αρβανιτάκης)

Διαβητικό Πόδι

Το ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΠΟΔΙ

     Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ), είναι μεταβολική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σχετική ή απόλυτη ανεπάρκεια ινσουλίνης, κατάσταση που επηρεάζει τον μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των λιπών, των υδατανθράκων, του ύδατος και των ηλεκτρολυτών.

Αποτέλεσμα αυτής είναι προοδευτικές και συχνά μη αναστρέψιμες λειτουργικές και δομικές αλλαγές σε όλα τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Ο συνδυασμός αγγειοπάθειας, περιφερικής και αυτόνομης νευροπάθειας καθώς και του αυξημένου κινδύνου λοιμώξεων, καθιστά το άτομο με ΣΔ επιρρεπή εις την εκδήλωση παθολογικών καταστάσεων στον άκρο πόδα. Ίσως, πουθενά αλλού στο ανθρώπινο σώμα δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τόσο καθαρά και σε τέτοια έκταση, τις καταστροφικές συνέπειες των επιπλοκών που επιφέρει ο ΣΔ, όπως τις παρατηρούμε στα πόδια των ατόμων με ΣΔ

Το Διαβητικό πόδι ως κλινική οντότητα:

Σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότεροι από 130 εκατομμύρια ενήλικες πάσχοντες από ΔΣ παγκοσμίως. Στον παραπάνω αριθμό, υπολογίζεται ότι το 15% (περίπου 20 εκατομμύρια), θα αναπτύξει έλκος στον άκρο πόδα, κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της ζωής τους. Το 70% των μη τραυματικής αιτιολογίας ακρωτηριασμών, αφορά άτομα με ΣΔ, στους οποίους η συχνότητα ακρωτηριασμού είναι 15 φορές μεγαλύτερη απ'οτι στο γενικό πληθυσμό. Από τους ασθενείς με ΣΔ όπου έχουν υποστεί ακρωτηριασμό, το 50% θα χρειαστεί ακρωτηριασμό στο άλλο πόδι μέσα σε χρονικό διάστημα των 5 ετών από την αρχική επέμβαση και από αυτούς που θα υποβληθούν και σε δεύτερο ακρωτηριασμό, το 55% θα αποβιώσει μέσα στα επόμενα 5 χρόνια.

Στοιχεία από τον Εθνικό Φορέα Υγείας των Η.Π.Α (1990), αναφέρουν ότι κατά το έτος 1987 πραγματοποιήθηκαν 56.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε άτομα με ΣΔ, δηλ., 8.2 ακρωτηριασμοί ανά 1000 άτομα με ΣΔ. Συμπληρωματικά, ένα εκατομμύριο διαβητικά έλκη, εισήχθηκαν στα νοσοκομεία της Αμερικής κατά το έτος 1995.

Εάν σκεφτούμε ότι μέχρι το έτος 2010 θα υπάρχουν περίπου 220,7 εκατομμύρια πάσχοντες από ΣΔ και ότι μέχρι  το έτος 2025 θα υπάρχουν 300 εκατομμύρια, ίσως να μπορούμε και να υπολογίσουμε το μέγεθος των επιπλοκών που αναλογικά θα επιφέρει στο άκρο πόδα, ο ΣΔ.

(Σας γράφω το άρθρο και έχει πιαστεί η ψυχή μου πω πω....)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     Βρισκόμαστε συνεπώς, μπροστά σε ένα συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα, οι διαστάσεις του οποίου γίνονται προσπάθειες να περιοριστούν. Για να συμβάλλουμε στην μείωση της συχνότητας των διαβητικών εξελκώσεων εις τον άκρο πόδα, θεωρείται πρώτα απαραίτητη η κατανόηση και η γνώση των βασικών εκείνων παραγόντων που οδηγούν ή συμβάλλουν στην δημιουργία του έλκους.

     Αίτιο-παθογένεση του έλκους στο διαβητικό πόδι.

     Από τα άτομα με ΣΔ και έλκος εις τον άκρο πόδα, 60-70% έχει σαν αίτιο την νευροπάθεια, 15-20% έχει σαν αίτιο την αγγειοπάθεια και 15-20% έχει σαν αίτιο και τα δύο.

     Η ισχαιμία, που οφείλεται σε αρθηροσληρυντική αποφρακτική νόσο, είναι πιο διαδεδομένη σε άτομα με ΣΔ, από ότι στον μη διαβητικό πληθυσμό. Ενώ ο παθολογικός μηχανισμός είναι ίδιος, στα άτομα με ΣΔ εμφανίζεται κυρίως σε μικρότερες αρτηρίες (κάτω από το γόνατο) και σε πολλαπλά σημεία. Πολλά έχουν λεχθεί σχετικά με την μακροαγγειοπάθεια και μικροαγγειοπάθεια. Σίγουρα, κατέχουν μείζων ρόλο δια την ίαση του έλκους, αλλά  σαν ξεχωριστοί παράγοντες δεν συσχετίζονται με την αίτιο-παθογένεση του έλκους. Η μικροαγγειοπάθεια από μόνη της δεν αποτελεί αιτία εξέλκωσις, ενώ και η μακροαγγειοπάθεια χρειάζεται κάποιο εξωτερικό ερέθισμα (τραύμα) για να οδηγήσει στην εξέλκωση.

    Η κλασική τριάδα για να την δημιουργία εξέλκωσις στον άκρο πόδα στον διαβητικό πληθυσμό είναι "το τραύμα", "η νευροπάθεια", και οι "δυσμορφίες" του άκρου ποδός, όπου είναι παρόν και στην πλειοψηφία των σθενών.

     Κατευθύνσεις με στόχο την πρόληψη.

   - Η Εκπαίδευση, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην μείωση των ελκών και κατ' επέκταση των ακρωτηριασμών στον διαβητικό πληθυσμό. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και την προώθηση  της σωστής υγιεινής και φροντίδας των ποδιών, προλαμβάνονται αρκετοί ακρωτηριασμοί.

Σε μια μελέτη που έγινε στη Λιθουανία, αναφέρεται μια μείωση της επανεμφάνισης των ελκών κατά 28% με την συστηματική εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση μπορεί να περιλαμβάνει απλές συμβουλές, σεμινάρια σε ομάδες ασθενών, προβολή ταινιών, φυλλάδια και φωτογραφίες.

Σε ειδικά κέντρα όπως της Ευρώπης, οι ασθενείς υπόκεινται και σε ειδικές εξετάσεις πιέσεων μέσο πελματογραφημάτων. Τα πελματογραφήματα, προσφέρουν μία ολοκληρωμένη ανάλυση των πιέσεων και κατ' επέκταση των ανατομικών εκείνων σημείων που βρίσκονται σε κίνδυνο προς εξέλκωση.

     Τα ειδικά υποδήματα με ένθετους πάτους, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις πιθανότητες δημιουργίας έλκους, και υπάρχουν πολλές σημαντικές εργασίες που το μαρτυρούν, όπως : Ο Endmonds και οι συνεργάτες του, σύγκριναν την επανεμφάνιση ελκών σε δύο ομάδες ασθενών. Το ποσοστό 83% των ασθενών που φορούσαν απλά καθημερινά υποδήματα, εμφάνισαν έλκος ξανά, ενώ από τους ασθενείς που φορούσαν ειδικά υποδήματα και πάτους, παρουσίασαν έλκος μόνο το 26%. Ο Ucciolo και οι συνεργάτες του, συμπέρανε ότι οι διαβητικοί ασθενείς που φοράνε ειδικά υποδήματα και πάτους περιορίζουν την επανεμφάνιση του έλκους από 50% στο ποσοστό της τάξεως των 27%(1995)

     Τα ακατάλληλα υποδήματα θεωρούνται υπεύθυνα, σε ένα τεράστιο ποσοστό, για την έναρξη δερματικών βλαβών και για να υπάρχει η κατάλληλη προστασία στα πόδια, χρειάζονται υποδήματα φαρδιά με μεγαλύτερο βάθος, φτιαγμένα από μαλακό δέρμα, ελαφριά με σχετικά σκληρή σόλα. Το ύψος του τακουνιού δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 3 εκατοστά για τους άνδρες και τα 5 εκατοστά για τις γυναίκες. Τέτοιου είδους υποδήματα θεωρούνται ..... φιλικά προς τα πόδια των διαβητικών ασθενών. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που προσφέρουν τα υποδήματα αυτά είναι το συμπληρωματικό βάθος. Από την μία εγκαθίσταται το πόδι που παρουσιάζει κάποιο είδος δυσμορφίας και από την άλλη μπορεί να εισαχθεί κάποιο πέλμα-πάτος.

     Οι ένθετοι ειδικοί (ανάλογα με την περίσταση) πάτοι, θεωρούνται ως το πιο σημαντικό στοιχείο, για την πρόληψη διαβητικού έλκους. Ακόμη και αν υπάρχουν τα ειδικά παπούτσια, οι πιέσεις που ασκούνται στο πέλμα (και είναι υπαίτιες για την δημιουργία υπερκερατώσεων - εξελκώσεων), εξακολουθούν να υφίσταται. Αυτό το σκοπό έχουν οι ειδικοί πάτοι: Να εξαλείψουν ή όσο είναι δυνατόν να περιορίσουν τις πιέσεις αυτές, με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση εμφάνισης έλκους.

*** Για την αντιμετώπιση προβλημάτων που εμφανίζονται στα πόδια των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, χρειάζεται ειδική ομάδα όπου αποτελείται από διαβητολόγο, ποδολόγο, ορθοπεδικό, αγγειολόγο κτλ.

     Η Άμεση παραπομπή του ασθενή σε κάποιον ειδικό ή νοσοκομείο στην κυριολεξία σώζει... πόδια!!!

πηγή: ΕΛ.Κ.Ε.Π.-Π Εμ.Αρβανιτάκης podiatry

coco

Multi-Woman: "Αχχχ τα χεράκια μουυυυ!!"

Η σημερινή γυναίκα είναι σαν πολυμηχάνημα:

καθαρίζει - πλένει - δουλεύει - μαγειρεύει - σιδερώνει - είναι όμορφη - κάνει σεξ όποτε θες εσύ- σου φτιάχνει ένα καφέ ενώ ταυτόχρονα μιλάει στο τηλέφωνο και κάνει και το μωρό ωωω-ωωωω....

Η γυναίκα multi... Με λίγα λόγια τα κάνει όλα και συμφέρει!
Το τίμημα; Μερικές φορές από όλη αυτή τη παράνοια, το δέρμα μας φωνάζει βοήθεια!

Αν λοιπόν τα χεράκια σας, φωνάζουν βοήθεια - αν δηλαδή είναι ξηρά και άγρια - ακολουθείστε τα παρακάτω βήματα:

 image here

1)  Πλύντε τα χέρια σας με ζεστό νερό, χρησιμοποιώντας ένα ενυδατικό σαπούνι. Γεμίστε ένα μικρό μπολ με ζεστό νερό και προσθέστε μερικές σταγόνες ελαιόλαδο. Μουλιάστε τα χέρια σας στο ζεστό νερό για περίπου 5 λεπτά.  

2) Βγάλτε τα χέρια σας από το μπολ και βάλτε στις χούφτες σας περίπου 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και μερικές σταγόνες ζεστό νερό.  

Αν τα χέρια σας είναι πολύ ξηρά τότε αντί για νερό βάλτε μερικές σταγόνες ελαιόλαδο. 

3) Τρίψτε τα χέρια σας, όπως όταν θα βάζατε μια ενυδατική λοσιόν. Συνεχίστε για λίγα λεπτά. 

4) Πάρτε μια μικρή, μαλακή πετσέτα και βάλτε της λίγο ενυδατικό σαπούνι. Κάντε ελαφρύ μασάζ σε κάθε χέρι με τη πετσέτα, κάνοντας μικρούς κύκλους αρχικά στην πάνω πλευρά του χεριού και μετά στην κάτω. Ξεπλύνετε καλά με ζεστό νερό.  

5) Σκουπίστε ελαφρώς τα χέρια σας με μια καθαρή, στεγνή πετσέτα. Αφήστε τα λίγο βρεγμένα.  

6) Απλώστε μια ενυδατική κρέμα χεριών και στη συνέχεια τυλίξτε τα χέρια σας με μια ζεστή, υγρή πετσετούλα. Αφήστε τη πετσέτα για 15 λεπτά ώστε τα χέρια σας να απορροφήσουν τη κρέμα. Προτιμήστε μία κρέμα που περιέχει shea butter. Αυτές οι κρέμες απορροφούνται εύκολα από το δέρμα, και δεν αφήνουν λιπαρή αίσθηση.  

7) Βγάλτε τη πετσέτα και βάλτε στα χέρια σας λίγο ανθόνερο κάνοντας μασάζ και...είστε έτοιμες! 

Πως νιώθετε τα χέρια σας τώρα;; 

Madame Σουσού

Ψωρίαση και Άγχος

Το δέρμα και το νευρικό σύστημα συνδέονται στενά μεταξύ τους. Η ψυχολογική φόρτιση (άγχος, στρές) προκαλεί την απελευθέρωση των ορμονών του στρες (π.χ καπεχολαμίνες). Οι ορμόνες με την σειρά τους επιδρούν σε διάφορα όργανα του σώματος για να προετοιμάσουν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει τον “τον κίνδυνο” ή την “απειλή” από την οποία άλλωστε εκλείεται το στρές. Δυστυχώς όταν το άγχος είναι υπερβολικό προκαλούνται εκτός από τις προσαρμοστικές και ανεπιθύμητες δράσεις. Στο δέρμα, για παράδειγμα:

1. Επιταχύνεται ελαφρώς ο ρυθμός ανανέωσης της επιδερμίδας
2. Αυξάνεται η ευαισθησία στις φλεγμονές
3. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμώνεται και δεν απαντά κατάλληλα στην φλεγμονή

Άγχος και ψωρίαση

Το άγχος δεν αρκεί από μόνο του για να προκαλέσει την εκδήλωση ψωρίασης. Η νόσος είναι, ως γνωστόν, πολυπαραγοντική και εμπλέκονται σε αυτή γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανοσολογικοί παράγοντες.

Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις η ψωρίαση εκδηλώνεται μετά από καταστάσεις πολύ έντονου άγχους. Τροχαίο ατύχημα, πένθος, δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, διαζύγιο, εργασιακές διαμάχες, μπορούν να πυροδοτήσουν την εκδήλωση ψωρίαση ή να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης υποτροπών.

Εξάλλου, η ίδια ψωρίαση προκαλεί άγχος καθώς το δέρμα παίζει ουσιαστικό ρόλο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι ορατές βλάβες, ιδιαίτερα στα χέρια και το πρόσωπο, μπορούν να βλάψουν την εικόνα που έχει ένα άτομο για τον εαυτό του και να το οδηγήσουν στο άγχος και την κατάθλιψη. Αυτό εγκαθιστά έναν φαύλο κύκλο καθώς η ψυχολογική πίεση μπορεί, με την σειρά της, να προκαλέσει εξάρσεις της νόσου.

Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι από την κατάσταση έντονου άγχους μέχρι την εκδήλωση της ψωρίασης είναι πιθανό να μεσολαβήσει περίοδος 2 ημερών έως 4 εβδομάδων χωρίς να υπάρχει σχέση μεταξύ της περιόδου αυτής και της σοβαρότητας της ψωρίασης. Οι ασθενείς που έχουν εντοπίσει την πηγή του άγχους που πυροδοτεί την εμφάνιση της ψωρίασης, απολαμβάνουν πιο συχνές και παρατεταμένες περιόδους ύφεσης συγκριτικά με εκείνους που δεν έχουν εντοπίσει την πηγή.

Ξύσιμο

Συνήθως η ψωρίαση προκαλεί φαγούρα και πολλοί είναι εκείνοι που δεν μπορούν να σταματήσουν να ξύνονται όσο υποφέρουν από υπερβολικό άγχος. Ωστόσο, το συστηματικό ξύσιμο επιδεινώνει την φλεγμονή του δέρματος, αυξάνοντας έτσι την φαγούρα. Η βίαιη αποκόλληση των λεπιών ή η τριβή στην περιοχή των βλαβών μπορεί, επίσης, να βλάψει το δέρμα. Τα άτομα που υποφέρουν από ψωρίαση πρέπει να βρουν έναν τρόπο να χαλαρώνουν, προκειμένου να ξεφύγουν από αυτόν το φαύλο κύκλο.

Οινόπνευμα

Το οινόπνευμα θεωρείται από πολλούς ως αγχολυτικό. Η κατανάλωση αλκοόλ όμως επιδεινώνει τη φλεγμονή ενώ προκαλεί και απώλεια ψευδαργύρου από τον οργανισμό, στοιχείο το οποίο παίζει ουσιαστικό ρόλο στην επούλωση του δέρματος. Παράλληλα, το οινόπνευμα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία του ήπατος, αυξάνοντας έτσι τις ανεπιθύμητες ενέργειες ορισμένων φαρμάκων κατά της ψωρίασης.

Τεχνικές χαλάρωσης

Υπάρχουν ορισμένες τεχνικές, για την καταπολέμηση του άγχους, εκτός από ειδικά φάρμακα. Η βοήθεια ενός ψυχολόγου μπορεί να είναι καθοριστικής σημασίας στην εκμάθηση αυτών των τεχνικών.

- Βεβαιωθείτε ότι κοιμάστε αρκετά και ικανοποιητικά 

- Κάνετε ασκήσεις αναπνοής για μερικά λεπτά πρωί-βράδυ, ώστε να χαλαρώνετε

- Η ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να ενισχύσει τη συναισθηματική σας δύναμη και αυτή με τη σειρά της το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να αντιμετωπίζει καλύτερα τη φλεγμονή

- Η φαρμακευτική ψυχοθεραπεία συνιστάται στις περιπτώσις κατά τις οποίες η ψωρίαση δημιουργεί αξεπέραστες συναισθηματικές δυσκολίες και προβλήματα στις σχέσεις

- Υπάρχουν και φυτικά (βοτανικά) αγχολυτικά σκευάσματα τα οποία μπορούν να βοηθήσου.



coco