image here
Βρέχει..
κατέβασε τις τέντες.
Και θυμάμαι τόσο έντονα τη μυρωδιά της βροχής, στο χώμα, δίπλα μου.
μάζεψε τα απλωμένα ρούχα.
Βγήκα στο μπαλκόνι.. αλλά απλά μύριζε βρεμένη σκουπιδίλα.
γρήγορα!
Και ζήλεψα που δεν είμαι αλλού, μακριά απ' τα σκουπίδια.
κλείσε τα μάτια..
Αλλά και πάλι.. Η πόλη έγινε για περίπου μισή ώρα πιο όμορφη, πιο δροσερή, πιο ρομαντική.
Παλιά συνέδεαν τη βροχή με το θυμό, τη λύπη, την εκδίκηση.
Ο Δίας, κάτοχος της αστραπής, της βροντής, του κεραυνού και της βροχής, θεός του ουρανού..
Εξουσίαζε τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα, τους πλανήτες και τον καιρό.
Όταν ήταν θυμωμένος έριχνε κεραυνούς.
Σε ολόκληρη τη Γη κάθε λεπτό του 24ώρου, πέφτει ένα δισεκατομμύριο τόνοι νερού ως βροχή ή χαλάζι ή χιόνι.
Κάποτε πίστευαν στις Υάδες, που σημαίνει «οι της βροχής». Ήταν αδερφές Νύμφες, που έφερναν την βροχή, κόρες του Άτλαντα και της Βοιωτίας. Έλεγαν ότι αφού πέθανε ο αδερφός τους ο Ύαντας σε κυνηγετικό δυστύχημα, αυτές άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα. Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε αστέρια.
Η ομπρέλα γεννήθηκε για να προστατέψει από τον ήλιο και όχι απ' τη βροχή. Το 'ξερες;
μόλις θυμήθηκα τη Mary Poppins..
Θέλω κι άλλη βροχή... Εσύ; Κοίτα τι βρήκα: http://www.rainymood.com/
